Lente laat leven!
Door: Anneloes
Blijf op de hoogte en volg Anneloes
24 April 2008 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Lieve lezers,
Bloeiende bomen, stralende mensen en niet te vergeten ontblote bovenlichamen zorgen op dit moment voor het straatbeeld van Columbus. De lente heeft zijn intrede gedaan wat bij ons geresulteerd heeft in een paar verbrande armen en soms wat motivatieproblemen om naar onze stage te gaan. In 2.5 week is er het een en ander gebeurd. Zo hebben we onze presentatie gedaan, zijn we de trotse eigenaars van een fiets en hebben we ons een avondje aangepast aan de Amerikaanse levensstijl.
De vorige keer vertelde ik al dat we met onze presentatie bezig waren en inmiddels hebben we hem dan ook gedaan. Onze eerste presentatie in het Engels ging ons redelijk af. Achteraf kregen we de meest uiteenlopende vragen. Een van die vragen was wat we nu het meest missen, afgezien van onze familie en vrienden. Het meest mis ik gewoon mijn fiets! Iedereen doet hier alles met de auto, al moeten ze maar naar de hoek van de straat! Wij lopen veel en nemen soms de bus, maar daarmee ben je niet zo mobiel als met een fiets. Het was leuk om onze 'collega's' nu eens te laten zien waar we vandaan komen en wat typisch Nederlands is. Dat vonden hun blijkbaar ook, want er waren zo'n 20 mensen die kwamen kijken. We kregen in de loop van de week aardig wat positieve reacties. Mike Dunn, de directeur was zo enthousiast, dat hij ons heeft uitgenodigd om tijdens zijn les de presentatie nogmaals te geven.
Onze presentatie was naast de 'schoolse zaken' ook erg goed voor het netwerken. Zo hebben we inmiddels allebei een fiets, waarmee we de hele stad doorcrossen. Twee meisjes met grote backpackers op hun rug compleet gevuld met boodschappen levert nog wel eens vreemde blikken op, maar wij zijn maar wat blij met onze fietsen! Mijn fiets is zelfs uitgevoerd met een spiegel, zodat ik precies in de gaten kan houden wat er achter mij gebeurd!
Naast de fiets zijn hier heel wat dingen die niet zo modern zijn als ik vooraf had verwacht. De huizen zijn slecht onderhouden, er zitten complete gaten in het wegdek en de kleding van de bewoners is alles behalve modern. We zitten dan ook wel in een echt studentengebied, maar de huizen waar sommigen in wonen zouden in Nederland gesloopt moeten worden.
Het uitgaan begon ik ook enigszins te missen. In Amerika moet je 21 jaar zijn om te mogen drinken en dus om naar de meeste kroegen te mogen. Bristol bar waren we die week al eerder geweest, maar aan het begin van de avond. Wij waren nog wat twijfelachtig of we er echt wel in mochten, maar toen meerdere mensen ons verzekerden dat wij er ook gewoon in konden namen we de gok. Eenmaal aangekomen was het...Oeps...legitimatiecontrole. Aangezien we toch niet oud genoeg waren besloten we om te zeggen dat we onze legitimatie vergeten waren. Na heel wat gedoe, mochten we dan uiteindelijk wel naar binnen. Mocht de politie komen dan moesten we ons zelf maar zien te redden. Het was een gezellige avond met onze internationale vrienden. Zelfs de bar was leuk en modern, helemaal als je bedenkt dat in de meeste bars zo'n 14 televisies hangen met sportwedstrijden!
Mijn stage bevalt me nog steeds prima. Ik weet alleen wel zeker dat dit absoluut is wat ik later NIET wil, maar dat is ook zeker erg leerzaam om te weten. In het begin zaten we vooral hele dagen achter onze computer, maar inmiddels raken we steeds meer betrokken bij verschillende projecten en evenementen. Dat is een leuke ervaring! Alleen een baan, waarbij ik van vergadering naar vergadering ga en voortdurend binnen op een plek ben is niets voor mij. Laat mij maar moeten reizen (binnen- en/of buitenland), veel verschillende mensen ontmoeten en een beetje druk voelen om dingen voor elkaar te krijgen.
Hoe beleefd mensen hier ook zijn naar elkaar en in het verkeer, hoe onbeschoft ze soms ook overkomen. Praten met volle mond, boeren en scheten zijn de normaalste zaak van de wereld als je iemand op straat passeert. Hier moeten wij nog steeds erg aan wennen evenals het oppervlakkige en ongemeende "How are you?" and "Good job"!
Dat ik nooit een echte Amerikaan zal worden was vanaf het begin al wel duidelijk! Toch besloten we om de afgelopen weken ons iets Amerikaanser te gaan gedragen. Zo bezochten we een honkbalwedstrijd, waarbij we compleet gestyled met hotdog en een cola een 3 uur durende wedstrijd bekeken. Gelukkig was Ervant, onze Mexicaanse vriend, erbij die ons soms het een en ander kon verduidelijken. Het was een leuke wedstrijd om te zien, hoewel we die helaas wel verloren.
De volgende dag waagden we ons aan een American Football wedstrijd. Een dom spel, waarbij het er om gaat dat je zo snel mogelijk de tegenstander neerhaalt.(Excuses voor de liefhebbers) Manon en ik zaten na een kwartier al volop te gapen. We hebben het nog kunnen rekken tot een uur, maar toen hebben we de wedstrijd verlaten. Achteraf hoorden we ook dat het een erg saaie wedstrijd was, maar we kunnen nog steeds niet begrijpen dat dit spel sport nummer 1 is in Amerika.
Mijn wens om naar Amerika te gaan is inmiddels (bijna) ingevuld. Daarnaast is er nog een soort van wens in vervulling gegaan. Nadat er ongeveer elk jaar op mijn verlangenlijstjes een hondje stond heb ik er nu eindelijk een als huisdier. Het is dan wel niet mijn eigen hond (mijn huisgenoot heeft hem gekocht), maar het voelt wel een beetje als ‘ons hondje’. Ronan (de hond dus) is nu zo’n 10 weken oud, spuuglelijk en ontzettend lui, maar wel een erg schattig beestje!
We zitten nu op de helft van de tijd dat we nog in Columbus zijn. Dit weekend zijn we uitgenodigd voor een kanotrip op de Green River in Kentucky. We zullen 1.5 dag gaan kanoën, slapen in een tentje en lol maken met de verschillende nationaliteiten die weer mee gaan! Op 30 april zullen wij een korte vakantie nemen. We gaan per bus naar de Niagara Falls en Toronto, waarbij we slapen in een hostel. In mei hebben we een congres in Madison, (Wisconsin) en in juni zullen we nog een bezoek brengen aan Chicago.
Begin juli zullen we Columbus verlaten om aan een 3-weekse reis te beginnen en hopelijk het 'echte' Amerika te gaan ontdekken!
Hoewel ik nooit Amerikaans zal worden, beginnen we toch enigszins nationalistisch te worden. Zo hangt er inmiddels een grote nationale vlag aan de muur die paps en mams hebben opgestuurd. Naast de vlag ook ontzettend bedankt voor de Nederlandse Honig zakjes! Ons eten heeft nog nooit zo lekker gesmaakt!
Tot zover weer een update vanuit het bruisende Columbus! Ik kijk uit naar jullie reacties en zal jullie over een tijdje weer informeren over onze belevenissen.
Liefs,
Anneloes
Foto’s: http://picasaweb.google.nl/anneloes06/Verhaal6
Nieuw Nederlands telefoonnummer: 06-48885148
Bloeiende bomen, stralende mensen en niet te vergeten ontblote bovenlichamen zorgen op dit moment voor het straatbeeld van Columbus. De lente heeft zijn intrede gedaan wat bij ons geresulteerd heeft in een paar verbrande armen en soms wat motivatieproblemen om naar onze stage te gaan. In 2.5 week is er het een en ander gebeurd. Zo hebben we onze presentatie gedaan, zijn we de trotse eigenaars van een fiets en hebben we ons een avondje aangepast aan de Amerikaanse levensstijl.
De vorige keer vertelde ik al dat we met onze presentatie bezig waren en inmiddels hebben we hem dan ook gedaan. Onze eerste presentatie in het Engels ging ons redelijk af. Achteraf kregen we de meest uiteenlopende vragen. Een van die vragen was wat we nu het meest missen, afgezien van onze familie en vrienden. Het meest mis ik gewoon mijn fiets! Iedereen doet hier alles met de auto, al moeten ze maar naar de hoek van de straat! Wij lopen veel en nemen soms de bus, maar daarmee ben je niet zo mobiel als met een fiets. Het was leuk om onze 'collega's' nu eens te laten zien waar we vandaan komen en wat typisch Nederlands is. Dat vonden hun blijkbaar ook, want er waren zo'n 20 mensen die kwamen kijken. We kregen in de loop van de week aardig wat positieve reacties. Mike Dunn, de directeur was zo enthousiast, dat hij ons heeft uitgenodigd om tijdens zijn les de presentatie nogmaals te geven.
Onze presentatie was naast de 'schoolse zaken' ook erg goed voor het netwerken. Zo hebben we inmiddels allebei een fiets, waarmee we de hele stad doorcrossen. Twee meisjes met grote backpackers op hun rug compleet gevuld met boodschappen levert nog wel eens vreemde blikken op, maar wij zijn maar wat blij met onze fietsen! Mijn fiets is zelfs uitgevoerd met een spiegel, zodat ik precies in de gaten kan houden wat er achter mij gebeurd!
Naast de fiets zijn hier heel wat dingen die niet zo modern zijn als ik vooraf had verwacht. De huizen zijn slecht onderhouden, er zitten complete gaten in het wegdek en de kleding van de bewoners is alles behalve modern. We zitten dan ook wel in een echt studentengebied, maar de huizen waar sommigen in wonen zouden in Nederland gesloopt moeten worden.
Het uitgaan begon ik ook enigszins te missen. In Amerika moet je 21 jaar zijn om te mogen drinken en dus om naar de meeste kroegen te mogen. Bristol bar waren we die week al eerder geweest, maar aan het begin van de avond. Wij waren nog wat twijfelachtig of we er echt wel in mochten, maar toen meerdere mensen ons verzekerden dat wij er ook gewoon in konden namen we de gok. Eenmaal aangekomen was het...Oeps...legitimatiecontrole. Aangezien we toch niet oud genoeg waren besloten we om te zeggen dat we onze legitimatie vergeten waren. Na heel wat gedoe, mochten we dan uiteindelijk wel naar binnen. Mocht de politie komen dan moesten we ons zelf maar zien te redden. Het was een gezellige avond met onze internationale vrienden. Zelfs de bar was leuk en modern, helemaal als je bedenkt dat in de meeste bars zo'n 14 televisies hangen met sportwedstrijden!
Mijn stage bevalt me nog steeds prima. Ik weet alleen wel zeker dat dit absoluut is wat ik later NIET wil, maar dat is ook zeker erg leerzaam om te weten. In het begin zaten we vooral hele dagen achter onze computer, maar inmiddels raken we steeds meer betrokken bij verschillende projecten en evenementen. Dat is een leuke ervaring! Alleen een baan, waarbij ik van vergadering naar vergadering ga en voortdurend binnen op een plek ben is niets voor mij. Laat mij maar moeten reizen (binnen- en/of buitenland), veel verschillende mensen ontmoeten en een beetje druk voelen om dingen voor elkaar te krijgen.
Hoe beleefd mensen hier ook zijn naar elkaar en in het verkeer, hoe onbeschoft ze soms ook overkomen. Praten met volle mond, boeren en scheten zijn de normaalste zaak van de wereld als je iemand op straat passeert. Hier moeten wij nog steeds erg aan wennen evenals het oppervlakkige en ongemeende "How are you?" and "Good job"!
Dat ik nooit een echte Amerikaan zal worden was vanaf het begin al wel duidelijk! Toch besloten we om de afgelopen weken ons iets Amerikaanser te gaan gedragen. Zo bezochten we een honkbalwedstrijd, waarbij we compleet gestyled met hotdog en een cola een 3 uur durende wedstrijd bekeken. Gelukkig was Ervant, onze Mexicaanse vriend, erbij die ons soms het een en ander kon verduidelijken. Het was een leuke wedstrijd om te zien, hoewel we die helaas wel verloren.
De volgende dag waagden we ons aan een American Football wedstrijd. Een dom spel, waarbij het er om gaat dat je zo snel mogelijk de tegenstander neerhaalt.(Excuses voor de liefhebbers) Manon en ik zaten na een kwartier al volop te gapen. We hebben het nog kunnen rekken tot een uur, maar toen hebben we de wedstrijd verlaten. Achteraf hoorden we ook dat het een erg saaie wedstrijd was, maar we kunnen nog steeds niet begrijpen dat dit spel sport nummer 1 is in Amerika.
Mijn wens om naar Amerika te gaan is inmiddels (bijna) ingevuld. Daarnaast is er nog een soort van wens in vervulling gegaan. Nadat er ongeveer elk jaar op mijn verlangenlijstjes een hondje stond heb ik er nu eindelijk een als huisdier. Het is dan wel niet mijn eigen hond (mijn huisgenoot heeft hem gekocht), maar het voelt wel een beetje als ‘ons hondje’. Ronan (de hond dus) is nu zo’n 10 weken oud, spuuglelijk en ontzettend lui, maar wel een erg schattig beestje!
We zitten nu op de helft van de tijd dat we nog in Columbus zijn. Dit weekend zijn we uitgenodigd voor een kanotrip op de Green River in Kentucky. We zullen 1.5 dag gaan kanoën, slapen in een tentje en lol maken met de verschillende nationaliteiten die weer mee gaan! Op 30 april zullen wij een korte vakantie nemen. We gaan per bus naar de Niagara Falls en Toronto, waarbij we slapen in een hostel. In mei hebben we een congres in Madison, (Wisconsin) en in juni zullen we nog een bezoek brengen aan Chicago.
Begin juli zullen we Columbus verlaten om aan een 3-weekse reis te beginnen en hopelijk het 'echte' Amerika te gaan ontdekken!
Hoewel ik nooit Amerikaans zal worden, beginnen we toch enigszins nationalistisch te worden. Zo hangt er inmiddels een grote nationale vlag aan de muur die paps en mams hebben opgestuurd. Naast de vlag ook ontzettend bedankt voor de Nederlandse Honig zakjes! Ons eten heeft nog nooit zo lekker gesmaakt!
Tot zover weer een update vanuit het bruisende Columbus! Ik kijk uit naar jullie reacties en zal jullie over een tijdje weer informeren over onze belevenissen.
Liefs,
Anneloes
Foto’s: http://picasaweb.google.nl/anneloes06/Verhaal6
Nieuw Nederlands telefoonnummer: 06-48885148
-
24 April 2008 - 21:08
Nelson:
Hoi lieve Loes,
Wat een plannen hebben jullie (al uitgevoerd en) nog in het verschiet. Het is goed om te horen dat jullie Amerika van verschillende kanten leren kennen. En als je alles goed beschouwd is het wonen in Nederland zeker niet verkeerd. En daar past dan ook het gevoel van Trots te zijn op Nederland bij(nee, ik ben zeker geen Rita Verdonk aanhanger)
Leuk voor jou (maar ook voor ons) dat je DAAR eindelijk een hondje mag verzorgen. Dan hoef ik er in ieder geval niet mee uit. Geniet van alle uitstapjes, die je nog voor de boeg hebt. Ik hoop je snel weer te spreken
xxxx Nelson -
25 April 2008 - 06:21
Hanneke:
Ha big sister! Wat leuk allemaal: en jullie op die fiets prachtig. Die Amerikanen denken nu dat iedereen in nederland boodschappen gaat doen met een mega backpack, haha! Ik heb even naar Ronan gekeken: fijn dat ze hier wat streng zijn met het toelaten van buitenlanders: die hond blijft mooi daar. Wat een lelijk mormel! Op 30 april zullen wij q'day vieren, maar jullie reisplan klinkt ook niet gek. Heul veul plezier, juich juich! -
25 April 2008 - 18:01
Oma Corrie:
lieve anneloes, zo ik ben bij frieda en heb hier heerlijk gegeten. preischotel. zodoende las ik jouw bericht.je hebt het goed naar je zin. fijn voor je. hier gaat alles zo zijn gangetje. redelijk weer af en toe de zondag zijn je ouders geweest hanneke was er ook bij. erg gezellig.'t was alweer een tijd geleden. dat zij bij mij geweest zijn. veel plezier met je rondreis.liefs van oma corrie -
25 April 2008 - 20:09
Nienke:
hey loes! Heb eindelijk je nieuwe foto's bekeken.Weer leuk om te zien wat je daar allemaal beleeft. En inderdaad wat is die hond een lelijk mormel!!
Succes met kanoen ;)
Liefs nienke -
26 April 2008 - 08:52
Charlotte:
echt niet, die hond is vet schattig en leuk! -
26 April 2008 - 12:08
Anous:
Hej Loes!
Leuk weer wat over je te lezen:-)
Binnenkort komt er weer een mail jou kant op!
Liefs nous -
26 April 2008 - 18:52
Mammeloes:
Blij te horen dat je geen Amerikaanse wil worden!Ronan mag je van mij wel mee smokkelen, hij is wel een echte Amerikaan maar wel een lekkere knuffel. Een goed alternatief voor DBTDB:)
Wat een mooi leven heb je daar met al die sportwedstrijden. Ik ren me een slag in de rondte hier, maar...ik heb mijn p.r. op de 10 km.toch met 2 minuten bijgesteld in Rotterdam!! Het begint voor mij zo langzamerhand al weer te warm te worden vooral als we in het bos heuvel op moeten ploeteren. En je weet hoe ik er dan uitzie als ik thuis kom:(
Maar je weet hoe je vader is die heeft dan een paar "opbeurende"woorden voor me.
Nou geniet nog van de leuke dingen die komen gaan en ik hoor of zie je gauw weer. xxx
-
26 April 2008 - 20:04
Je Ome Jan:
Dag lieve nicht,
Goed om te lezen dat je ondanks die toch wel heel andere wereld (of misschien juist wel dank zij die heel andere wereld)het daar nog steeds goed naar je zin hebt. Wellicht omdat ik de indruk heb dat jullie in staat zijn een nadeel snel in een voordeel om te zetten. Geen fiets? Een presentatie geven over hoe je in Nederland ongeveer op de fiets geboren wordt en de Amerikanen krijgen medelijden en in no-time hebben jullie twee fietsen. Legitimatiecontrole? Gewoon zeggen dat je het legitimatiebewijs niet bij je hebt en de controleur toont alle begrip en jullie zijn binnen. Op die manier slaan jullie je er wel doorheen, daar heb ik alle vertrouwen in.
Groeten uit Arnhem waar het mooie voorjaar nu eindelijk ook lijkt door te breken (zij het wellicht niet helemaal zo uitbundig als bij jullie, maar ja in Amerika is nu eenmaal alles "bigger", dus ook de weersomschakeling).
-
26 April 2008 - 20:12
Piet:
Hi Anneloes,
Wat een mooi verhaal heb je geschreven!
Amerika is en blijft het land van uitersten, zeker als je ziet hoe hier en daar de huizen zijn.Ik noem dat dus onverklaarbaar bewoond! Voor wat betreft je nieuwe huisgenootje! Je kent dat oer Hollandse liedje toch wel,"toen onze mops een een mopsje was, was 'tie aardig om te zien, nu blaft 't ie alle dagen en bijt nog bovendien"! Dus kijk maar uit met Ronan! Is hij al een beetje zindelijk? Trouwens nooit bedacht dat ze in Amerika ook mopshondjes hebben. Grappig dat jullie de zakjes Honig zo goed konden waarderen,waarschijnlijk zou dat in Nederland heel anders liggen. Hier begint het nu ook echt lente te worden, vandaag was het rond de 20 graden.
Dus heerlijk om buiten te werken (grasmaaien) maar.... nog lekkerder om met een biertje onderuit gezakt lekker te genieten. Vandaag nog even ons kleine Lieve'tje gezien. Ze groeit als kool en begint al een beetje te brabbelen en probeert al dingetjes te pakken. Het is een scheetje hoor!
Veel plezier in Toronto en bij de Niagara.
Wij vonden het een leuke stad en de watervallen zijn vooral aan de Canadese kant zeer de moeite waard. Het is erg leuk om naar beneden, vlak bij het water te kijken.(goedkoper dan de bootjes)
Groetjes,
Piet
-
27 April 2008 - 12:41
Martijn:
Hey nichtje,
De heimwee is weer een beetje verdwenen uit je verhaal. Gelukkig maar. Het is natuurlijk ook helemaal niet de beoeling dat je veranderd in een Amerikaan. Ik ben blij dat jullie Amerika laten zien wat fietsen is en dat ze misschien nu ook eens begrijpen dat Holland niet in Duitsland ligt.
Ik kwam je vader en zus nog tegen in Rotterdam toen ik de Rijnmondloop liep net als je moeder. Bij de finish heb ik nog even op je moeder staan w88, maar dat duurde met toch net iets te lang :p
Groetjes,
Martijn
-
27 April 2008 - 17:42
Cindy (collega'tje):
Hey Loes,
Zo te lezen heb je het nog steeds ontzettend naar je zin!!! Je maakt me ook al wel jarloers met al je mooie verhalen! Maar toch ben ik blij dat je in augustus weer terug komt naar het koude kikkerlandje!!!
Liefs x Cin -
01 Mei 2008 - 18:23
Je Buurman:
Snousie, Ik begin een beetje jaloers op je te worden, want ik dacht dat ik een leuk leventje heb/had maar jij maakt er ook wat van.Ik heb ook al in de gaten dat de selectie van de jongens ook beter wordt.Foto's worden ook met de dag beter.
Veel plezier nog en ik verheug me al weer op je nieuwe bericht. -
05 Mei 2008 - 14:30
Niels:
"Wat een mooi leven heb je daar met al die sportwedstrijden. Ik ren me een slag in de rondte hier, maar...ik heb mijn p.r. op de 10 km.toch met 2 minuten bijgesteld in Rotterdam!! Het begint voor mij zo langzamerhand al weer te warm te worden vooral als we in het bos heuvel op moeten ploeteren. En je weet hoe ik er dan uitzie als ik thuis kom."
Hmm dit klinkt als:'Ik mis een beetje medelijden van mijn lieve dochter'.;-)
Haa die Loes,
Had je moeder vandaag nog even aan de lijn, en zoals gewoonlijk, die geeft geen kick! Maar wij weten wel beter...je wordt gemist!:P
Wat superleuk dat je die Amerikanen een beetje over Nederland hebt verteld! Wel balen van dat stappen...maar straks staat er weer een hele zomer vol feesten en stappen op je te wachten! Veel plezier daar!
xx Niels
-
08 Mei 2008 - 15:37
Rich:
Haaa Loes,
Onwijs leuk je verhalen allemaal te lezen! Gelukkig geniet je er van en heb je het prima naar je zin. Beleef je ook nog mooie feestjes eigenlijk, want daar hoor ik dan weer niets over ;)
Ik spreek je vast snel weer weer!:)
LiefsX Rich -
08 Mei 2008 - 20:33
Marjo:
hallo anneloesje,
het wordt nu toch wel even tijd om op je inspirerende verhalen te reageren. Ben natuurlijk wel erg druk met je moeder er mezelf op het hardlooppad te houden ( heb mezelf zelfs in een van mijn onnadenkende overenthousiaste momenten ingeschreven voor de damtotdamloop, even ter opfrissing 16km. De grappen hierover op ons loopclubje worden steeds talrijker, vooral je moeder krijgt steeds meer creatievere uitbarstingen onder het mom van ondersteuning, nou dan weet je het wel!)
Je begrijpt uit bovenstaande, alles is nog bij het oude!
Superleuk om je belevenissen te lezen, ik zou zeggen, ga zo door, ook met het stiekem drankgelag, vooral niet hypocriet worden!
Mocht er nog een clinic over hardlopen nodig zijn, ik weet nog 2 ervaren lopers, misschien iets om in je achterhoofd te houden?
Lieve Anneloes, geniet ervan!
dikke knuffel van Marjo
p.s past die hond ook in de handbagage? met wat drank op blaft hij misschien niet?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
