Bijl productions presents you 'My life'
Door: Anneloes
Blijf op de hoogte en volg Anneloes
26 Mei 2008 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Lieve lezers,
Dat mijn leven hier niet altijd even makkelijk is hebben jullie de laatste tijd wel kunnen lezen. Ook de afgelopen twee weken heb ik me weer geworsteld door een gala, een 3-daags congres, verschillende etentjes en een breakdance toernooi. Ja, na ruim 3 maanden kijk ik weer uit naar het normale leven van een student: Werken, studeren en af en toe eens uitgaan. Nee hoor, ik geniet hier nog steeds volop. Ik ben ontzettend blij dat ik deze keuze heb gemaakt. Hoewel ik Columbus inmiddels wel gezien heb zie ik het nog niet zitten om straks mijn Nederlandse leventje weer op te pakken. Ik zal jullie eerst even bijpraten over de 'vreselijke' afgelopen twee weken.
Op zaterdag 17 mei waren we aanwezig bij de 'Recky awards'. Dit was een gala, waarbij de werknemers van het sportcentrum in het zonnetje werden gezet. Zoals het Amerikanen toebehoord vielen er tijdens deze avond vele prijzen te winnen. Verschillende studenten ontvingen een 'oscar' voor hun verdiensten in de vorm van een Recky. Deze Recky is de mascotte van het sportcentrum. Helaas was er geen categorie 'internationale stagiaires' dan hadden we in ieder geval iets gewonnen. Tijdens deze avond hebben wij vooral erg veel gekletst, gegeten (!) en waren we verantwoordelijk voor de 'mode-awards'. Gezien onze Europese visie op kleding durfden ze het aan om ons deze prijs uit te laten reiken. Samen met een collega kozen we de best geklede man en vrouw en reikten we de 'In Nederland zullen we om je lachen als je dit draagt' en 'In Nederland houden wij van deze kledingstijl' awards uit. Het was een gezellige avond, maar het was wel onze 'internationale zaterdagavond'. We zijn na dit gala dan ook nog maar even naar de Jones Tower gegaan en hebben daar tot diep in de nacht gezeten, gedronken en gelachen!
Eenmaal bijgekomen stond een 3-daags congres in Madison, Wisconsin op de planning. Samen met Mike Dunn (directeur), Kenny Hill (manager teamsporten) en Kerry Kemp (coordinator teamsporten) vertrokken wij naar de staat ten westen van Ohio. Wij hadden het erg getroffen met deze mannen, want ze houden nogal van eten. We kwamen dan tijdens onze reis ook niets te kort (helaas...). Er werd ontbeten bij de McDonalds, terwijl links en rechts mensen pannenkoeken, eieren met spek en hamburgers zaten te verorberen genoot ik van mijn stukjes appel en een kopje thee. Het koste mij al moeite om aan te zien hoe mensen om 9 uur 'sochtends dergelijke producten konden eten. We vervolgende onze trip naar Madison, maar na enkele uren moest er natuurlijk een lunch genuttigd worden. Ik verheugde me op lekkere pannenkoekjes, maar helaas waren deze bezaaid met appels, siroop en suiker. Kortom: mierzoet! Het glibberde bijna van mijn bord af, maar ik heb gelukkig nog wat pannenkoek kunnen redden. Na een gezellige lunch, waarbij we Manon alvast hebben toegezongen voor haar verjaardag, vervolgden we onze autorit en kwamen we na een 9-uurse tocht in Madison aan.
Voor twee nachten zou ik verblijven in een hotel met.....een bad! Zowel mijn bad als mijn bed zorgden voor een extra glans aan dit uitstapje. Om 00.03 vierden Manon en ik haar verjaardag. Het bed lag zo lekker dat ik 'eventjes' in slaap was gevallen en ik gewekt werd door het ringelen van Manon haar telefoon. Na een nacht in het heerlijke bed maakten we ons op voor de officiële opening van het congres. Dit congres was bedoeld voor de 12 grootste universiteiten, waarbij sport erg belangrijk is. We woonden verschillende seminars bij, maar natuurlijk niet voordat we een Amerikaans 'continentaal ontbijt' hadden genuttigd. Dit ontbijt bestond uit wat fruit en muffins besmeerd met siroop en andere zoete dingen. Ik begin steeds meer te begrijpen, waarom sommige mensen hier ZO dik zijn. Deze congresdag werd beëindigd in een restaurantje met een leuke band. Hoewel de meesten inmiddels wisten dat wij 'underaged' (<21 jaar) waren vonden ze het maar wat prachtig dat wij aan de biefstuk zaten met een lekker wit wijntje. Na afloop werden we mee uitgevraagd, maar helaas moet je overal 21 jaar zijn. Samen met een aantal 'grote' Amerikanen probeerden we het toch en het lukte! Het was een ontzettend leuke avond, waarbij ik een overwinning behaalde met darten, kaartjes heb geregeld voor 'iets' tijdens ons bezoek aan Chicago en Manon zich toch nog een beetje jarig voelde.
De volgende dag hadden we nog enkele seminars, lunchten we met een aantal mannen en reden we via Chicago weer terug naar Columbus. Het was een ontzettend leuke en bijzondere ervaring: Uitgaan met getrouwde vaders van midden 30, een seminar bijwonen van een Olympisch kampioen en de massale eetpartijen zijn uniek!
Na een lange en vermoeiende terugreis doken we in ons bed. Er stonden ons nog twee dagen werken te wachten en een lezing over 'timemanagement, voordat we een beetje konden bijkomen.
Manon en ik waren namens het sportcentrum verantwoordelijk voor het verloop van een tweedaags breakdance-evenement. Nog nooit had ik deze vorm van dansen zo intens kunnen meemaken! Ongelofelijk hoe ze op hun hoofd tollen, hun armen op de meest onmogelijke posities hebben en hoe ze zichzelf opvangen op hun polsen. Het was fantastisch om dit eens twee dagen mee te maken en gelukkig verliep de organisatie ook goed!
‘Bijl productions’ is geen bedrijf wat ik hier heb opgezet, maar slaat op alles wat ik hier meemaak. Soms heb ik het gevoel dat ik in een film ben beland, waarbij ik zelf de regie in handen heb. Ik maak zoveel mee, ontmoet zoveel leuke en interessante mensen en doe zo ontzettend veel verschillende dingen. Daarnaast is ook het acteerwerk van menig Amerikaan erg goed te noemen. Amerikanen (in Ohio) zijn ontzettend aardig, vriendelijk en behulpzaam, maar zeer oppervlakkig. Vriendschappen met hun afsluiten gaat erg moeizaam, daarnaast voelen we ons ook veel meer op ons gemak bij andere Europeanen.
Mijn verblijf hier begint op te schieten. Over twee weken zal ik een paar dagen naar Chicago gaan. Hier zal ik o.a. de EK-wedstrijd Nederland tegen Italië proberen te gaan kijken en natuurlijk de stad ontdekken. Ik zal binnenkort contact opnemen met die mannen van het congres wat voor een kaartjes ik nu eigenlijk heb geregeld. Wellicht nog interessant ook. Op 5 juli zullen wij Columbus verlaten om aan onze reis te beginnen. We zullen een 3-daags bezoek brengen aan San Francisco, Los Angeles, San Diego, Las Vegas, Washington D.C en via New York city weer terug naar Nederland. Zoals ik al aangaf heb ik Columbus wel gehad, maar ik kan niet wachten tot we eindelijk eens het 'echte' Amerika zullen gaan ontdekken.
Ik hoop dat ik jullie weer een beetje een idee van mijn belevenissen heb kunnen geven. Ik zou het leuk vinden als je een berichtje op mijn site achterlaat.
Tot mijn volgende avontuur.
Liefs,
Anneloes
Foto's:
http://picasaweb.google.nl/anneloes06/Verhaal8
Dat mijn leven hier niet altijd even makkelijk is hebben jullie de laatste tijd wel kunnen lezen. Ook de afgelopen twee weken heb ik me weer geworsteld door een gala, een 3-daags congres, verschillende etentjes en een breakdance toernooi. Ja, na ruim 3 maanden kijk ik weer uit naar het normale leven van een student: Werken, studeren en af en toe eens uitgaan. Nee hoor, ik geniet hier nog steeds volop. Ik ben ontzettend blij dat ik deze keuze heb gemaakt. Hoewel ik Columbus inmiddels wel gezien heb zie ik het nog niet zitten om straks mijn Nederlandse leventje weer op te pakken. Ik zal jullie eerst even bijpraten over de 'vreselijke' afgelopen twee weken.
Op zaterdag 17 mei waren we aanwezig bij de 'Recky awards'. Dit was een gala, waarbij de werknemers van het sportcentrum in het zonnetje werden gezet. Zoals het Amerikanen toebehoord vielen er tijdens deze avond vele prijzen te winnen. Verschillende studenten ontvingen een 'oscar' voor hun verdiensten in de vorm van een Recky. Deze Recky is de mascotte van het sportcentrum. Helaas was er geen categorie 'internationale stagiaires' dan hadden we in ieder geval iets gewonnen. Tijdens deze avond hebben wij vooral erg veel gekletst, gegeten (!) en waren we verantwoordelijk voor de 'mode-awards'. Gezien onze Europese visie op kleding durfden ze het aan om ons deze prijs uit te laten reiken. Samen met een collega kozen we de best geklede man en vrouw en reikten we de 'In Nederland zullen we om je lachen als je dit draagt' en 'In Nederland houden wij van deze kledingstijl' awards uit. Het was een gezellige avond, maar het was wel onze 'internationale zaterdagavond'. We zijn na dit gala dan ook nog maar even naar de Jones Tower gegaan en hebben daar tot diep in de nacht gezeten, gedronken en gelachen!
Eenmaal bijgekomen stond een 3-daags congres in Madison, Wisconsin op de planning. Samen met Mike Dunn (directeur), Kenny Hill (manager teamsporten) en Kerry Kemp (coordinator teamsporten) vertrokken wij naar de staat ten westen van Ohio. Wij hadden het erg getroffen met deze mannen, want ze houden nogal van eten. We kwamen dan tijdens onze reis ook niets te kort (helaas...). Er werd ontbeten bij de McDonalds, terwijl links en rechts mensen pannenkoeken, eieren met spek en hamburgers zaten te verorberen genoot ik van mijn stukjes appel en een kopje thee. Het koste mij al moeite om aan te zien hoe mensen om 9 uur 'sochtends dergelijke producten konden eten. We vervolgende onze trip naar Madison, maar na enkele uren moest er natuurlijk een lunch genuttigd worden. Ik verheugde me op lekkere pannenkoekjes, maar helaas waren deze bezaaid met appels, siroop en suiker. Kortom: mierzoet! Het glibberde bijna van mijn bord af, maar ik heb gelukkig nog wat pannenkoek kunnen redden. Na een gezellige lunch, waarbij we Manon alvast hebben toegezongen voor haar verjaardag, vervolgden we onze autorit en kwamen we na een 9-uurse tocht in Madison aan.
Voor twee nachten zou ik verblijven in een hotel met.....een bad! Zowel mijn bad als mijn bed zorgden voor een extra glans aan dit uitstapje. Om 00.03 vierden Manon en ik haar verjaardag. Het bed lag zo lekker dat ik 'eventjes' in slaap was gevallen en ik gewekt werd door het ringelen van Manon haar telefoon. Na een nacht in het heerlijke bed maakten we ons op voor de officiële opening van het congres. Dit congres was bedoeld voor de 12 grootste universiteiten, waarbij sport erg belangrijk is. We woonden verschillende seminars bij, maar natuurlijk niet voordat we een Amerikaans 'continentaal ontbijt' hadden genuttigd. Dit ontbijt bestond uit wat fruit en muffins besmeerd met siroop en andere zoete dingen. Ik begin steeds meer te begrijpen, waarom sommige mensen hier ZO dik zijn. Deze congresdag werd beëindigd in een restaurantje met een leuke band. Hoewel de meesten inmiddels wisten dat wij 'underaged' (<21 jaar) waren vonden ze het maar wat prachtig dat wij aan de biefstuk zaten met een lekker wit wijntje. Na afloop werden we mee uitgevraagd, maar helaas moet je overal 21 jaar zijn. Samen met een aantal 'grote' Amerikanen probeerden we het toch en het lukte! Het was een ontzettend leuke avond, waarbij ik een overwinning behaalde met darten, kaartjes heb geregeld voor 'iets' tijdens ons bezoek aan Chicago en Manon zich toch nog een beetje jarig voelde.
De volgende dag hadden we nog enkele seminars, lunchten we met een aantal mannen en reden we via Chicago weer terug naar Columbus. Het was een ontzettend leuke en bijzondere ervaring: Uitgaan met getrouwde vaders van midden 30, een seminar bijwonen van een Olympisch kampioen en de massale eetpartijen zijn uniek!
Na een lange en vermoeiende terugreis doken we in ons bed. Er stonden ons nog twee dagen werken te wachten en een lezing over 'timemanagement, voordat we een beetje konden bijkomen.
Manon en ik waren namens het sportcentrum verantwoordelijk voor het verloop van een tweedaags breakdance-evenement. Nog nooit had ik deze vorm van dansen zo intens kunnen meemaken! Ongelofelijk hoe ze op hun hoofd tollen, hun armen op de meest onmogelijke posities hebben en hoe ze zichzelf opvangen op hun polsen. Het was fantastisch om dit eens twee dagen mee te maken en gelukkig verliep de organisatie ook goed!
‘Bijl productions’ is geen bedrijf wat ik hier heb opgezet, maar slaat op alles wat ik hier meemaak. Soms heb ik het gevoel dat ik in een film ben beland, waarbij ik zelf de regie in handen heb. Ik maak zoveel mee, ontmoet zoveel leuke en interessante mensen en doe zo ontzettend veel verschillende dingen. Daarnaast is ook het acteerwerk van menig Amerikaan erg goed te noemen. Amerikanen (in Ohio) zijn ontzettend aardig, vriendelijk en behulpzaam, maar zeer oppervlakkig. Vriendschappen met hun afsluiten gaat erg moeizaam, daarnaast voelen we ons ook veel meer op ons gemak bij andere Europeanen.
Mijn verblijf hier begint op te schieten. Over twee weken zal ik een paar dagen naar Chicago gaan. Hier zal ik o.a. de EK-wedstrijd Nederland tegen Italië proberen te gaan kijken en natuurlijk de stad ontdekken. Ik zal binnenkort contact opnemen met die mannen van het congres wat voor een kaartjes ik nu eigenlijk heb geregeld. Wellicht nog interessant ook. Op 5 juli zullen wij Columbus verlaten om aan onze reis te beginnen. We zullen een 3-daags bezoek brengen aan San Francisco, Los Angeles, San Diego, Las Vegas, Washington D.C en via New York city weer terug naar Nederland. Zoals ik al aangaf heb ik Columbus wel gehad, maar ik kan niet wachten tot we eindelijk eens het 'echte' Amerika zullen gaan ontdekken.
Ik hoop dat ik jullie weer een beetje een idee van mijn belevenissen heb kunnen geven. Ik zou het leuk vinden als je een berichtje op mijn site achterlaat.
Tot mijn volgende avontuur.
Liefs,
Anneloes
Foto's:
http://picasaweb.google.nl/anneloes06/Verhaal8
-
26 Mei 2008 - 06:48
Hanneke:
Ha zus, ik vroeg me al af waar jij overal naartoe aan het zwerven was! Wat een mooie verhalen zeg en aan de foto's te zien heb je flink lopen shoppen! Ik begrijp tussen de regels door, dat je van die feestjes gewoon stagedoelen hebt kunnen maken?! Doe je goed!
Ik zou zeggen veel plezier daar nog en ik hoop je binnenkort nog even via skype te spreken, xxx
Hanneke -
26 Mei 2008 - 09:42
Marije:
Hoi Anneloes,
Je geniet volop van alle ervaringen, die je daar opdoet. Erg leuk om te lezen!
W.b. die mannelijke collega's van het sportcentrum... je zou niet zeggen dat ze bij een sportcentrum werken, kijkend naar hun omvang. Is pizza eten ook een sport misschien?
Liefs, Marije -
26 Mei 2008 - 09:58
Marjorie:
Fijn om te lezen dat je het nog steeds naar je zin hebt. Voor je het weet is het weer voorbij...so enjoy!
Liefs,
Marjorie -
26 Mei 2008 - 14:41
Martijn:
Nog steeds jammer dat je overal 21 moet zijn, dan kan je in Las Vegas ook niet naar het casino. Nog veel plezier daar.
Groetjes.. -
26 Mei 2008 - 15:50
Leontien:
Heee Anneloes,
Zo he, he eindelijk heb ik even tijd gevonden om al je berichten te lezen. Ik moest wel weer even bijlezen haha. Ik vind het echt onwijs leuk wat je daar allemaal mee maakt, en super om te lezen!! Het gaat gelukkig nog steeds goed;) Maar het gaat al wel opschieten he?! Je kijkt er heel lang naar uit en als het dan zover is, is het zo weer voorbij. Ik ga al over 7 weken naar Kenia toe:) ik heb er onwijs veel zin in. Er moet nog heel veel geregeld worden! Vandaag heb ik mijn prikken gehad. De 2500 euro is binnen, alleen kregen we te horen dat de olieprijs omhoog was gegaan dus komt er nog 120 euro bij:( maargoed dat gaat ook nog wel lukken. Verder nog heel veel voorbereidingen maar wel allemaal heel erg leuk!! Die presentatie over Nederland, heel erg leuk trouwens!! Hahah en al dat vette eten in Amerika, ik zou het wel ff zat zijn:):P. Het hondje ziet er ook heel lief uit;)
Jammer dat je overal 21 jaar moet zijn, dat is wel anders dan in Nederland. Als je 14 ben kom je zelfs binnen waar je 16 voor moet zijn:D
Wel vervelend he voor oma dat ze nu in het ziekenhuis ligt. Ik ben er 2 keer heen geweest en ga van de week nog even. Elke keer als ik er ben gaat het wel.
Ik moet nu zelf nog 5 weken naar school toe, daarna ga ik nog even een weekje werken op een basisschool( ook gelijk soort stage) waar ik dan 100 euro voor krijg, dat kan ik dan weer lekker meenemen naar Kenia. Verder gaat het goed op school en ik ga zeker over.
het is best wel apart dat in onze familie zoveel wordt gereisd ;) Jij nu naar Amerika Hanneke naar Turkije en India, Martijn naar Kenia en ik ook! Het zit gwn in ons bloed:) het lijkt mij ook heelleuk om zo'n reis te maken zoals jij nu doet!! Ik zou zeggen onwijs veel plezier nog daar! En geniet volop..
liefs xxx Leontien -
26 Mei 2008 - 18:32
Frieda:
Hoi Anneloes,
Wat een verhalen heb jij weer te vertellen zeg! En wat een stoere mannen heb je in de States. Geef mij het figuur van je vader toch maar. Ik ben benieuwd of het erg anders is in de andere staten. De mensen zullen er wel net zo fors zijn, onze amerikaanse neven en nichten kennende. Hier gaat alles zijn gangetje. Iedre dag op de fiets naar het ziekenhuis.Ze verveelt zich best in het ziekenhuis. Ze ligt nu gewoon dat onderzoek af te wachten en daarna weet je ook niet hoelang ze nog moet blijven. Vervelend allemaal. Feliciteer Nanon nog maar van ons. Best raar om jarig te zijn zonder je familie. Nou meid nog veel plezier en tot horens.
Liefs Frieda -
27 Mei 2008 - 09:54
Je Buurman:
Kan ik Bijl productions niet inhuren? we zijn nl. nog steeds niet opa en oma.
Groetjes en nog veel plezier. We houden je op de hoogte. -
27 Mei 2008 - 19:52
Jan:
Gelukkig Anneloes,
Ik kan gewoon nog even dooreten zonder midd-life crisis te krijgen op mijn 47 e .Leontien zegt wel dat ik een pens krijg, maar bij de heer Dunn en consorte vergeleken ben ik broodmager!
Stuur nog eens wat van die foto's dan zal ik die met alle plezier uitvergroten voor jouw nichtje Leontien.
Nog succes met de laatste loodjes of lootjes in Columbus en daarna het echte Amerika in. -
31 Mei 2008 - 13:58
Nienke:
Heyy Loes
Wat een positieve verhalen allemaal! Snap best dat het net een film voor je is. Geniet nog maar lekker van die film. En wat een dikke americanen, maja met zo'n ontbijt is dat nog niet zo gek.
Nou meis veel plezier nog!!
Kus uit Twello -
02 Juni 2008 - 20:14
Piet:
Hi Anneloes,
Het is bijna 10 uur 'savonds, stikdonker, dikke druppels regen en veel bliksemschichten. Even een goed moment om jouw belevenissen te lezen en hierdoor te ontdekken welke verschrikkelijke dingen ik in mijn jeugd heb moeten missen.
GALA'S, lekkere etentjes met AMERIKAANSE appelpannekoeken en biefstuk met witte wijn.
Prachtig om dat allemaal mee te maken en voor de thuisblijvers om het te lezen. Goed....binnen korte tijd wordt al dit verschrikkelijks ruw beeindigd door een nog erger iets, namelijk vakantie. Ik ben helemaal niet jaloers
hoor!!!!Om ons tekort van vroeger enigszins aan te vullen, komen wij binnenkort ook jouw richting uit. Wij gaan voor 3 weken naar
Canada en hopen daar ook leuke dingen te beleven en natuurlijk weer het een en ander van mooie natuur te zien.
Inmiddels komt de regen met bakken uit de lucht en is de hemel constant verlicht door de bliksem. Bijna tijd om lekker onder de wol te gaan.
GENIET VAN ALLES, want je Groningse fietsje wacht op je.
Groetjes, Piet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
