Apies kijken!

Lieve lezers,

Met de apen, olifanten, kingfishers en krokodil nog in het achterhoofd landen we op Kuching Airport. We hebben er net een reisdag op zitten en snakken naar een bed en een douche. Gelukkig is dit keer het hotel nog wel open en kunnen we zo door naar onze kamer.

De volgende morgen relaxen we wat en in een opwelling besluiten we eerder dan epland naar het Semenggoh Nature Reserve te gaan. Hier woont Ritchie, een 46-jarige oerang utang die de baas van het hele stel is, maar ook tevoorschijn komt als een lid van de familie Bijl langskomt. Toen we aankwamen begon de voedertijd en kwamen diverse apen hun banaantjes, kokosnoten en andere fruitsoorten opeten. Langzaam wilde we terug gaan omdat het ook begon te regenen. Opeens werden alle verzorgers wat zenuwachtig en begonnen toeristen weer een bepaalde kant op te lopen. Uiteraard ging Loes nog even kijken en al snel riep ze me erbij. Ritchie was toch nog gekomen. De beste aap is gigantisch, loopt rond alsof hij de toko daar runt en is voor niemand bang. Zo had hij net nog even een ander mannetje alle hoeken van de boom laten zien en zat hij nu rustig te eten alsof er niets gebeurd was. Als cool zijn een naam heeft, dan is het zonder twijfel Ritchie.

De volgnde dag begon met regen ipv zon. Zo'n dag zorgt voor een relaxte dag, een boek lezen en een spelletje rummikub spelen. Loes zou Loes niet zijn als ze toch nog weer wat bedacht had. We zijn met een avondcruise naar een natuurgebied even buiten Kuching gegaan. Volgens de touroperator zouden we (in willekeurige volgorde) dolfijnen, neusapen, krokodillen en vuurvliegjes te zien krijgen. Inmiddels weet ik dat ze graag overdrijven en de zaken mooier voorstellen dan ze zullen zijn. Deze vakantie zit er veel mee, waaronder deze cruise want in exact dezelfde volgorde kwamen we alle dieren tegen. Met de zonsondergang op de rivier ook nog gegeten en een verregende dag kreeg zo een mooi einde.

Na een dagje niets doen, was het tijd om naar Bako te gaan. Een eilandje dertig minuten varen vanaf Kutching waar je diverse apen kan zien, mooie wandeltochten kan maken en kan genieten van de rust. We hadden er een nachtje geboekt want dan hadden we alle tijd om eens flink te lopen. Toen we aankwamen hadden we direct al ruzie met een Makaak. Die beste aap wilde de boodschappen tas met wandelschoenen van Loes hebben. Nou dat heeft hij geweten. Hij kreeg nog net niet met de backpack op zijn hoofd maar het scheelde weinig. Loes boos op die aap en ik had gelijk al minder zin om daar rond te lopen. Tenslotte ben ik niet zo'n held en zo'n aap die zijn gebit even showt was niet direct de ontvangst waarop ik gehoopt had. Naast wat heen en weer dreigen met andere Makaken zijn we voor de rest met rust gelaten dus dat viel dan weer mee.

Bako is een heel mooi natuurpark met diverse wandelroutes. De eerste die we volgden was er een met een uitzicht punt naar de beroemde rots. Het bleek een tocht waarbij we veel moesten klimmen en klauteren. Dit samen met een hoge luchtvochtigheid resulteerde in een bijzonder pittige tocht. Mijn shirt was sneller nat dan ik een bidon kan vullen. Het uitzicht maakte dan wel weer veel goed, hoewel de beroemde rots in de loop der jaren toch wel wat kleiner was geworden, we moesten zelfs eerst even goed zoeken voordat we hem gevonden hadden. We hebben in de twee dagen nog twee routes gelopen en een avondwandeling gedaan. Na de Kinabatangan river cruise viel die wat tegen, maar de Tarantula was toch een klein hoogtepuntje. In de boot naar Bako hebben we Carmen en Koen ontmoet. Tijdens ons verblijf op Bako hebben we regelmatig reisverhalen uitgewisseld en waren Loes en ik wel een beetje jaloers op hun reis naar Botswana. Ik ben bang dat we de big five op niet al te lange termijn gaan spotten ;-)

Na een gezellig etentje in Kuching namen we afscheid en gingen we vroeg slapen want de volgende dag stond een kayaktocht op het programma. Gelukkig stroomafwaarts, dat dan weer wel. Op een heerlijk rustige rivier heb ik als nieuw lid van kayakteam Bijl de vuurproef goed doorstaan. We zijn niet omgeslagen, we gingen redelijk rechtdoor en zijn maar één keer vast komen te zitten op een rots. Overigens had ik daar niets mee te maken, ik zat achterin.

Op dit moment zijn we net aangekomen op de Perhentian eilanden, een echt bounty strand uit de reclame. Dit ligt in het noorden van het vaste land van Maleisië. Om hier te komen zijn we gisteren van Kuching naar Kota Bharu gevlogen. Daar hebben we vanochtend de bus gepakt, vervolgens op een ferry en nu zitten we lekker relaxt met een smoothie aan het strand. Op naar het laatste deel van onze vakantie!

Remco (auteur) & Anneloes