Salaam aleikum habibi
Door: Anneloes
Blijf op de hoogte en volg Anneloes
28 November 2010 | Verenigde Arabische Emiraten, Dubai
Lieve lezers,
Nu ik de eerste Arabische woorden onder de knie begin te krijgen nadert het einde van mijn fantastische tijd in Dubai. De afgelopen week was opnieuw druk, maar als ik de zon voel branden op mijn huid weet ik weer dat ik zeker niet mag klagen!
Dubai is een stad van extreme; het hoogste gebouw en het duurste hotel zijn slechts enkele tastbare voorbeelden. Niet alleen in de zichtbare facetten zijn ze extreem, maar ook wanneer je kijkt naar klantgerichtheid en vriendelijkheid. De klant is hier letterlijk koning(in). Wat ik in het begin moeilijk te accepteren vond en waar ik inmiddels aan gewend ben is de exclusieve behandeling van vrouwen. Natuurlijk speelt mijn Europese uitstraling een belangrijke rol bij de gratis taxiritjes en charmante behandelingen van de mannen hier, maar ook voor de Arabische vrouw wordt gezorgd. Zo zijn er in de bussen en metro’s speciaal zitplaatsen voor vrouwen, kunnen vrouwen in een verkorte rij door de paspoortcontrole en zijn er speciale ‘ladies’-dagen op het strand. Toch blijf ik me ongemakkelijk voelen, wanneer ik een vrouw volledig bedekt naast me zie zitten, terwijl ik nog eens een shirtje uitdoe om de zon te voelen branden op mijn huid en mijn haar te laten wapperen in de (spaarzaam aanwezige) wind.
Waar in Nederland de man vaak als stoer en gevoelloos wordt neergezet kan je hier niet om de vrouwelijkheid van de man heen. De kleding van de mannen is nog het beste te omschrijven als een lange jurk. Het moet heerlijk zijn voor de mannen hier om niet aan het ontbijt volledig gekeurd te worden op de combinaties die je nu weer aanhebt of de kleur van je sokken, want ze hebben immers slechts een lang gewaad aan met een bijpassende ‘tulband’. (Wellicht iets voor jou, pap?) Soms doet het in onze beleving erg vrouwelijk aan, maar het is mooi om te zien dat de man hier zijn vrouwelijkheid en gevoeligheid wel mag tonen. Wreed blijft het echter om te zien dat de vrouw haar schoonheid daarentegen moet verbergen.
Na een stukje cultureel inzicht in Dubai neem ik jullie nu mee naar mijn afgelopen week.
Om de drukte van de stad soms even achter zich te laten rijdt mijn neef de bergen in om Dubai van een gehele andere kant te zien. Zijn nichtje die na 13 jaar eindelijk eens naar Dubai komt moet dat natuurlijk ook zien. Zo wil het dat ik vorige week met mijn neef als ware gids Dubai vanuit de bergen bekijk. Prachtig om te zien dat op een paar kilometer rijden niets meer over is van de drukte en chaos van een stad als Dubai. Na deze toeristische tocht dook ik de volgende dag weer één van de vele souqs (markt) in om de teller van mijn fotocamera op ongeveer 3000 te zetten. Alle kleuren en chaotische opstellingen in deze markten leveren mooie fotomomenten op, evenals een nieuwe shisha (waterpijp) poging.
Als Europese vrouw groei je zelfstandig en onafhankelijk op. Met deze gedachte dacht ik dat het geen kwaad zou kunnen om alleen naar de ‘fish souq’(fish market) te gaan, maar dat heb ik geweten……….Blond meisje, bruine huid en alleen, slechts in de aanwezigheid van een grote fotocamera resulteerde in diverse fotoshoots. De één na de andere visser verschoof voor mijn cameralens met een trotste uitstraling en zijn mooiste vis in zijn handen. Na 30 minuten als enige vrouw tussen honderden Arabische mannen gelopen te hebben verliet ik enigszins opgelucht de vismarkt, maar wel in het bezit van prachtige foto’s.
Aangezien ik alles uit mijn tijd hier wil halen besloot ik afgelopen week om ook nog enkele dagen in Muscat, Oman door te brengen. Samen met Merel, een vriendin van Erik die ik hier heb ontmoet , vloog ik voor twee dagen naar dit buurland. Wanneer ik deze korte trip slechts met één woord moet omschrijven kom ik uit op: ‘sprakeloos’. De mensen hier zijn ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Ook nu speelt ongetwijfeld weer mee dat twee Europese zelfstandige vrouwen erg opvallen in een omgeving waar verder slechts vrouwen gesluierd rondlopen.
Een stel dat na 4.5 jaar in Australië gewoond te hebben weer terug was gekeerd naar Oman legden ons vol enthousiasme alles uit over de kleding die in dit deel van de Arabische wereld gedragen wordt. De werknemers van het hotel waar we verbleven regelden voor ons een taxi die ons wel het één en ander kon laten zien in Muscat. Uiteindelijk kregen we deze taxibestuurder zo enthousiast dat de rit werd gerekt naar een 8-uur durende tocht, waarbij hij trots de mooiste plekjes van Muscat aan ons toonde. Tijdens ons bezoek aan de markt hier offerde hij zich op als onze Arabische handelaar, waardoor we de goedkoopste aanbiedingen kregen. We zijn de dag, samen met onze taxibestuurder, geëindigd bij een Jemens restaurant, waarbij we zittend op de vloer kennis maakten met de Arabische eetgewoonten. Voor slechts €45,- heeft deze jongens ons heel Muscat laten zien en kennis laten maken met de Arabische cultuur. Dankbaar!
De volgende dag moesten we nog steeds bijkomen van de vriendelijkheid van onze taxibestuurder, maar voor we ook maar op adem konden komen stonden de volgende mannen alweer klaar. Liggend op het dek van een boot die ons naar een prachtig snorkelgebied zou brengen werden we al snel uitgenodigd door één van de instructeurs om naderhand een drankje te gaan doen. Aangezien Merel en ik het allebei leuk vinden om met ‘locals’ in contact te komen gingen we hier gretig op in. Zo wil het dat we na een fantastische snorkeltrip in een jeep zijn beland met twee Omaniërs die ons nog wat laatste mooie plekjes zouden laten zien. Vanwege de aanwezigheid van Koningin Elizabeth liep alles wat vertraging op, waardoor we niet verder zijn gekomen dan wat leuke gesprekken in de auto en een ‘etentje’ bij de Pizzahut. Achteraf vonden we dit ook niet zo erg, want toen de gesprekken over trouwen begonnen te gaan en één van de Omaniërs mijn hand vastpakte werd het snel tijd om het vliegtuig weer in te gaan.
De warmte en gastvrijheid van deze mensen heeft ons ongelofelijk verwonderd.
Wat kan de wereld soms toch simpel zijn?!
Vanuit Dubai een van mijn laatste berichten.
Veel liefs en voor enkele een kusje,
Anneloes
Nu ik de eerste Arabische woorden onder de knie begin te krijgen nadert het einde van mijn fantastische tijd in Dubai. De afgelopen week was opnieuw druk, maar als ik de zon voel branden op mijn huid weet ik weer dat ik zeker niet mag klagen!
Dubai is een stad van extreme; het hoogste gebouw en het duurste hotel zijn slechts enkele tastbare voorbeelden. Niet alleen in de zichtbare facetten zijn ze extreem, maar ook wanneer je kijkt naar klantgerichtheid en vriendelijkheid. De klant is hier letterlijk koning(in). Wat ik in het begin moeilijk te accepteren vond en waar ik inmiddels aan gewend ben is de exclusieve behandeling van vrouwen. Natuurlijk speelt mijn Europese uitstraling een belangrijke rol bij de gratis taxiritjes en charmante behandelingen van de mannen hier, maar ook voor de Arabische vrouw wordt gezorgd. Zo zijn er in de bussen en metro’s speciaal zitplaatsen voor vrouwen, kunnen vrouwen in een verkorte rij door de paspoortcontrole en zijn er speciale ‘ladies’-dagen op het strand. Toch blijf ik me ongemakkelijk voelen, wanneer ik een vrouw volledig bedekt naast me zie zitten, terwijl ik nog eens een shirtje uitdoe om de zon te voelen branden op mijn huid en mijn haar te laten wapperen in de (spaarzaam aanwezige) wind.
Waar in Nederland de man vaak als stoer en gevoelloos wordt neergezet kan je hier niet om de vrouwelijkheid van de man heen. De kleding van de mannen is nog het beste te omschrijven als een lange jurk. Het moet heerlijk zijn voor de mannen hier om niet aan het ontbijt volledig gekeurd te worden op de combinaties die je nu weer aanhebt of de kleur van je sokken, want ze hebben immers slechts een lang gewaad aan met een bijpassende ‘tulband’. (Wellicht iets voor jou, pap?) Soms doet het in onze beleving erg vrouwelijk aan, maar het is mooi om te zien dat de man hier zijn vrouwelijkheid en gevoeligheid wel mag tonen. Wreed blijft het echter om te zien dat de vrouw haar schoonheid daarentegen moet verbergen.
Na een stukje cultureel inzicht in Dubai neem ik jullie nu mee naar mijn afgelopen week.
Om de drukte van de stad soms even achter zich te laten rijdt mijn neef de bergen in om Dubai van een gehele andere kant te zien. Zijn nichtje die na 13 jaar eindelijk eens naar Dubai komt moet dat natuurlijk ook zien. Zo wil het dat ik vorige week met mijn neef als ware gids Dubai vanuit de bergen bekijk. Prachtig om te zien dat op een paar kilometer rijden niets meer over is van de drukte en chaos van een stad als Dubai. Na deze toeristische tocht dook ik de volgende dag weer één van de vele souqs (markt) in om de teller van mijn fotocamera op ongeveer 3000 te zetten. Alle kleuren en chaotische opstellingen in deze markten leveren mooie fotomomenten op, evenals een nieuwe shisha (waterpijp) poging.
Als Europese vrouw groei je zelfstandig en onafhankelijk op. Met deze gedachte dacht ik dat het geen kwaad zou kunnen om alleen naar de ‘fish souq’(fish market) te gaan, maar dat heb ik geweten……….Blond meisje, bruine huid en alleen, slechts in de aanwezigheid van een grote fotocamera resulteerde in diverse fotoshoots. De één na de andere visser verschoof voor mijn cameralens met een trotste uitstraling en zijn mooiste vis in zijn handen. Na 30 minuten als enige vrouw tussen honderden Arabische mannen gelopen te hebben verliet ik enigszins opgelucht de vismarkt, maar wel in het bezit van prachtige foto’s.
Aangezien ik alles uit mijn tijd hier wil halen besloot ik afgelopen week om ook nog enkele dagen in Muscat, Oman door te brengen. Samen met Merel, een vriendin van Erik die ik hier heb ontmoet , vloog ik voor twee dagen naar dit buurland. Wanneer ik deze korte trip slechts met één woord moet omschrijven kom ik uit op: ‘sprakeloos’. De mensen hier zijn ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Ook nu speelt ongetwijfeld weer mee dat twee Europese zelfstandige vrouwen erg opvallen in een omgeving waar verder slechts vrouwen gesluierd rondlopen.
Een stel dat na 4.5 jaar in Australië gewoond te hebben weer terug was gekeerd naar Oman legden ons vol enthousiasme alles uit over de kleding die in dit deel van de Arabische wereld gedragen wordt. De werknemers van het hotel waar we verbleven regelden voor ons een taxi die ons wel het één en ander kon laten zien in Muscat. Uiteindelijk kregen we deze taxibestuurder zo enthousiast dat de rit werd gerekt naar een 8-uur durende tocht, waarbij hij trots de mooiste plekjes van Muscat aan ons toonde. Tijdens ons bezoek aan de markt hier offerde hij zich op als onze Arabische handelaar, waardoor we de goedkoopste aanbiedingen kregen. We zijn de dag, samen met onze taxibestuurder, geëindigd bij een Jemens restaurant, waarbij we zittend op de vloer kennis maakten met de Arabische eetgewoonten. Voor slechts €45,- heeft deze jongens ons heel Muscat laten zien en kennis laten maken met de Arabische cultuur. Dankbaar!
De volgende dag moesten we nog steeds bijkomen van de vriendelijkheid van onze taxibestuurder, maar voor we ook maar op adem konden komen stonden de volgende mannen alweer klaar. Liggend op het dek van een boot die ons naar een prachtig snorkelgebied zou brengen werden we al snel uitgenodigd door één van de instructeurs om naderhand een drankje te gaan doen. Aangezien Merel en ik het allebei leuk vinden om met ‘locals’ in contact te komen gingen we hier gretig op in. Zo wil het dat we na een fantastische snorkeltrip in een jeep zijn beland met twee Omaniërs die ons nog wat laatste mooie plekjes zouden laten zien. Vanwege de aanwezigheid van Koningin Elizabeth liep alles wat vertraging op, waardoor we niet verder zijn gekomen dan wat leuke gesprekken in de auto en een ‘etentje’ bij de Pizzahut. Achteraf vonden we dit ook niet zo erg, want toen de gesprekken over trouwen begonnen te gaan en één van de Omaniërs mijn hand vastpakte werd het snel tijd om het vliegtuig weer in te gaan.
De warmte en gastvrijheid van deze mensen heeft ons ongelofelijk verwonderd.
Wat kan de wereld soms toch simpel zijn?!
Vanuit Dubai een van mijn laatste berichten.
Veel liefs en voor enkele een kusje,
Anneloes
-
28 November 2010 - 10:19
Nelson:
Sabahoelkhair schat,
Wat een belevenissen op de vroege zondagmorgen. Je haalt er wel alles uit. En dan te weten dat ik in de kou zat te ploeteren met je kapotte fiets. Geniet er nog even van. Advies: Koop een wollen burka (of twee), je zult ze hier nodig hebben.
Maassalama
xxx Nelson -
28 November 2010 - 11:04
Marjorie:
Geniet er nog maar even lekker van...you deserve it!
x -
28 November 2010 - 13:15
Laura:
Wat schrijf je toch lekker! Altijd weer heerlijk om je verhalen te lezen. Have fun, snoes!
Liefs, Laura -
28 November 2010 - 19:34
Ronald:
Loes,
Wat een leuk verhaaltje toch weer.. 3000 foto's? Ga je een Dubai foto marathon organiseren? Ik ben er bij!!
xx -
29 November 2010 - 15:44
Gerdi:
Loesje je reis zit er al bijna weer op, maar als ik je verhalen zo lees ga je heel snel weer die kant op! Echt super dat je het daar zo leuk hebt..
Geniet er nog even van.
xx Gerdi
P.S. vergeet je de 12de de foto's niet mee te nemen? Ik ben wel benieuwd naar die vismannen ;-) -
01 December 2010 - 10:31
Jolanda:
Ha Loesje,
Weer een fantastisch verhaal om jaloers van te worden. Wat zijn die 4 weken snel omgegaan. Kan je nog wel wennen aan het Hollandse leventje? Wapen je maar vast, het is hier koud, koud en nog eens koud.
Tot volgende week dinsdag! -
10 Februari 2013 - 22:53
Mariette:
Jeetje hee,
Kom net uit Dubai, ze hebben je vast en zeker niet als Russische blonde hoer behandeld. Een bijzonder verhaal uit een bijzonder land.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
