Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid!
Door: Anneloes
Blijf op de hoogte en volg Anneloes
22 Maart 2009 | Verenigd Koninkrijk, Manchester
Lieve allemaal,
Het is zondagavond, ik heb mezelf net verwend met een overheerlijke spaghetti en een glaasje wijn en als toetje staat aardbeien met chocolade op het programma. Ik kan me voorstellen dat bij een aantal lezers het water nu in de mond loopt. Zeker als je dan bedenkt dat ik deze spaghetti gemaakt heb met de Honig spaghetti-zakjes die we in Amerika zo gemist hebben.
Inmiddels zit ik alweer een maand in het land van de 'fish and chips'. Nog steeds ben ik erg verbaasd over de algemene eigenwijsheid van Engeland. Dit heeft dan niet alleen betrekking op het verkeer, maar ook op de afmetingen die de Engelsen gebruiken, de eetgewoonte en niet te vergeten de muntwaarde. Voortdurend vraag ik me dan ook af of ik in Europa ben of in Amerika. Zelf praten ze dan ook over 'Europa' en 'Engeland'. Jullie begrijpen vast wel dat ik me enigszins op me gemak voel in dit eigenwijze land.
Waar ik de vorige keer nog vol trots vertelde over mijn stage-uren kan ik jullie nu meedelen dat die helaas al drastisch zijn veranderd. Na een 1.5 uur durend gesprek met ‘Shaun Brennan’, marketing en commercieel directeur van een overkoepelende sportorganisatie, keerde ik met zes dikke documenten naar huis. Overigens moet ik er wel bijzeggen dat mijn stage-uren niet heel nadelig zijn veranderd. Zo werk ik nu alleen nog in de ochtenden op de wielerbaan en ‘smiddags werk ik ‘thuis’. Hoewel mijn collega’s op de wielerbaan erg aardig voor me zijn bevalt mijn kantoor tussen de boutjes en de moertjes van de technicus niet zo. Ter verduidelijking wil ik erbij zeggen dat zij erg verbaasd waren dat ik het een ‘kantoor’ noemde, want zij praten doorgaans over het ‘hok’. Laat mij dan maar lekker thuis werken!
Op donderdagochtend 06.30 uur gaat mijn wekker. Badend in het zweet schrik ik wakker, want vandaag is de grote dag; ik moet op de baan rijden! Haastig pak ik al mijn spullen bij elkaar en om 07.15 uur zit ik op de fiets. Als ik aan het einde van de straat al merk dat ik buiten adem ben houd ik mijn hart vast voor de strijd die me straks te wachten staat. Om 07.45 uur sta ik in mijn wieler-outfit klaar om de baan te betreden. Direct merk ik op dat mijn fiets erg licht is. Even slaat de schrik me om het hart als ik alle gespierde kuiten om me heen zie. Stilletjes hoop ik dat mijn spillebeentjes niet al teveel op vallen tussen dit geweld ter geruststelling ontdek ik dat ik er qua bilmassa uitstekend tussen pas. Terwijl verschillende renners om me heen al zoevend over de baan gaan krijg ik, samen met twee andere, een introductiecursus van tien minuten. De verschillen tussen een baanfiets en een racefiets zijn onder meer; je hebt geen remmen, je hebt geen versnellingen en je fiets is ontzettend licht en daardoor wendbaarder. Op het moment dat mijn instructeur de opdracht uitlegt hoor ik een schrapend geluid; de eerste valpartij. Als ik ontdek dat het slachtoffer de ‘beer met kuiten’ betreft die er juist ontzettend professioneel uitzag schieten de bibbers in mijn benen. Met trillende benen probeer ik de opdracht te voltooien; twee rondjes fietsen op het vlakke gedeelte en daarna tot stilstand komen. Als ik na een half rondje achterom kijk zie ik dat ik mijn medecursisten al ver achter me heb gelaten. Na twee rondjes grijp ik de reling vast en kom soepel tot stilstand. Als ik opgelucht mijn medecursist meld dat ik het erg ‘licht’ vind rijden op zo’n fiets meldt hij dat hij mij flink onderschat had. Dit betrof nog maar de warming-up dus ik voelde direct ‘de ster in mij’ rijzen. Na tien minuten is de introductie afgelopen en mag ik eindelijk de baan op. Eerst moet ik mijn snelheid op voeren en daarna kan ik steeds hoger de steile wanden op. Als ik eenmaal opmerk dat ik nu onder de ‘zoevende’ renners behoor kan ik me ontspannen en geniet ik van het zoeven van mijn wielen over de houten baan. Na 30 minuten ben ik helemaal kapot! Je kunt namelijk niet ineens even inhouden of veel gas terugnemen, want op dat moment word je gewoon van je fiets gelanceerd. Aan het einde van het uur weet ik dat ik mijn nieuwe sport heb gevonden!
Mijn avonden breng ik nog veelal door met hyves, msn en skype. Het is fijn om met zoveel mensen van thuis contact te onderhouden, zeker nu ik hier in mijn eentje zit. Hoewel ik af en toe het idee heb dat Manon ook hier aanwezig is aangezien we soms uren skypend doorbrengen.
Op dit moment is ook mijn tweede huisgenoot vertrokken wat betekent dat ik het huis de komende maand voor mezelf heb. Inmiddels heb ik opgemerkt dat de sociale controle een hoog gehalte kent. Zo krijg ik verschillende opmerkingen in de straat wanneer ik een keer zonder mijn fiets van huis vertrek. Ik heb in de straat zelfs ‘mijn’ opa ontmoet die me wat betreft mijn fiets en mijn werktijden in de gaten houdt. Op het moment dat het een bewolkte dag is geeft hij mij de schuld van het slechte weer, overigens biedt hij me even later wel een lift aan die ik dankbaar afwijs.
Ook wij kenden de afgelopen dagen een hoop zon. Bij thuiskomst trof ik velen buurtbewoners zittend in de deuropening aan. Als ik mij bedenk dat ik dit toch zeker niet zo snel zal doen, realiseer ik me dat ik toch wel snak naar wat zonlicht. Even later neem ook ik dus plaats in de deuropening en geniet heerlijk van het zonnetje.
Na mijn succesvolle eerste ervaring met de baan kon ik niet wachten tot mijn tweede mogelijkheid zich voordeed. Afgelopen donderdag was dit dus zover. Vol zelfvertrouwen betreed ik de baan. Mijn knikkende beentjes zijn deze keer niet aanwezig, maar toch voel ik me nog steeds nietig met mijn spillebeentjes. Na een ‘rustige’ warming-up besluit ik mezelf iets meer af te beulen. Ik maak dankbaar gebruik van een van de aanwezige ‘beren’ en kruip er lekker achter. Rondje na rondje gaan we harder, hoger en…WAUW wat is dit gaaf! Op een gegeven moment wil ik mijn beer aflossen en ga op kop rijden. Al snel word ik afgelost en kan ik weer lekker genieten van de ‘slipstream’. Als op een gegeven moment zich wat publiek verzameld aan de rand besluit ik ze eens wat te laten zien. Inmiddels heb ik er veertig minuten ‘stayeren’ op zitten en heb ik wel zin in een paar mooie sprintjes. Ter hoogte van het publiek zorg ik dat ik zo hoog mogelijk op de baan rijd, ik versnel mijn tempo en duik vlak na het publiek met een enorme vaart naar beneden. Het hout knarst onder mijn wielen, mijn haren wapperen door mijn snelheid en ik geniet! Ik herhaal dit kunstje een aantal keer en merk dat ook het publiek enthousiaster word, wanneer een jongen zijn hand uitsteekt voor een ‘handje-klap’. Hier durf ik me alleen nog niet aan te wagen, want het is geen pretje om na een uur ‘vechten’ de splinters uit je billen te halen en met brandwonden afgevoerd te worden. Voor mijn cooling down neem ik opnieuw plaats achter een lekkere beer. Boven me komt een andere beer naast me rijden die doodleuk een gesprek met me begint, terwijl we een snelheid hebben van zo’n 35/40 km per uur. Na afloop meldt de aanwezige instructeur dat ik mijn ‘blauwe slip’ heb behaald. Enthousiast neem ik deze in ontvangst hoewel ik geen idee heb wat het inhoudt. Achteraf blijkt dat ik veilig, snel en lang genoeg mee kan rijden met de beren. Ik mag een niveau hoger en daar ga ik me dan aanstaande maandag direct aanwagen. Wie weet kom ik ook wel als een beertje terug……….Volgende keer zal ik wat foto’s plaatsen van de beren en ik tijdens een trainingsuur.
Vandaag ben ik dan eindelijk bij het indrukwekkende stadion geweest van Manchester United. Na een leuke rondleiding ben ik volledig op de hoogte van deze voetbalclub. Het is overigens een fantastisch stadion, marketingtechnisch zijn ze erg sterk (dat verklaart ook hun grote populariteit in Azië) en een rondleiding is een absolute aanrader. Hopelijk kan ik het stadion de volgende keer als toeschouwer aanschouwen. Tijdens deze rondleiding heb ik ook een ‘vriendin’ opgedaan. Nadat we voor elkaar een aantal foto’s hadden gemaakt constateerden we dat we allebei alleen in Manchester zijn. Dit schepte natuurlijk al snel een band en dus gaan we binnenkort een keer uiteten. Ik ben benieuwd!
Komend weekend komen dan eindelijk mijn eerste gasten. Cindy en Juanita, twee collega’s van de Pellikaan, zal ik dan verwelkomen in de Britse cultuur.
Foto’s: http://picasaweb.google.nl/anneloes06/ManchesterVerhaal402#
Ik zou het leuk vinden als je een reactie achter laat!
Veel liefs,
Anneloes
P.s. 1 Pelli’s bedankt voor jullie leuke tweede kaart!
P.s. 2 Charlotte bedankt voor je lieve kaart en fantastische foto’s. Ze hangen inmiddels tussen de collectie.
P.s. 3 Pap en mam bedankt voor de kaart en het schaatsartikel!
P.s. 4 Zus, veel geluk met je nieuwe huisje in juni zal ik hem zeker komen checken. Ook jij bedankt voor je kaart, hoewel je de volgende keer wel een andere mag kiezen dan een baby.
-
22 Maart 2009 - 22:32
Juanita:
Hey!
Nou toch het eerste berichtje dan :P. En zomaar op dezelfde dag van lezen een berichtje geplaatst.
Heb vandaag een tas geregeld voor aankomend weekend! Heb er erg veel zin in!
Vind onze gesprekjes op msn altijd erg gezellig en hoop dat het aankomend weekend samen met Cindy net zo gezellig wordt!
Tot zo als je bent gaan douchen tenmiste en niet stiekem toch in bad bent gegaan!
En owja dat moeten we natuurlijk ook inplannen: Juanita in bad! Er belangrijk niet vergeten!
X -
23 Maart 2009 - 07:33
Manon:
hey lieve loes!
Na je verhaaltje gister al gehoord te hebben moest ik hem vanochtend ook nog even lezen! Een goed begin van mijn stagedag dacht ik zo en even lekker wakker worden. Leuk ook eindelijk wat foto's van je te zien! Meis, geniet van je visites de komende weekenden en voor je het weet sta ik bij je op de stoep!
kus -
23 Maart 2009 - 08:21
Leontien:
Wauw echt geweldig dat je dat durft zeg om op zo'n baan te rijden!! En je bent nog goed ook;)Echt heel tof! Ook leuk dat je een ander iemand bent tegen gekomen, hopenlijk hebben jullie veel plezier samen:D Vandaag is het een beetje bewolkt hier maarja we hebben een heerlijk weekend gehad, en jij hebt gelukkig ook mooie dagen! ik ga nu even je foto's bekijken..
xxx Leontien die nu op school zit -
23 Maart 2009 - 08:25
Laura:
Veel plezier met Cindy en Juanita!
Liefs, lau -
23 Maart 2009 - 09:12
Erik:
Zoals beloofd nu direct even berichtje, want kreeg nu wel melding dat er een nieuw bericht was, dus das allemaal goed gekomen! zit nu toch thuis dus alle tijd ook even, maar dat hoor je later nog wel even! ;)
Gaaf verhaal en ook briljante foto's! Ga zeker nog proberen langs te komen daar ook al is een bezoekje man utd dan eigenlijk toch ook wel een must he ;)
Veel plezier met fietsen en stagelopen en tot snel op msn/skype!
xx -
23 Maart 2009 - 09:25
Hanneke:
Hej snelheidsduivel, wie weet heb je je nieuwe sport gevonden! Gaaf man zo de hoogte in op zo'n baan. Veel plezier en gezelligheid nog! xx -
23 Maart 2009 - 16:22
Marjorie:
Hey sportief meisje!
Ga die beren maar lekker inhalen! LOL
Leuk om je verhalen weer te lezen.
x -
23 Maart 2009 - 17:54
Nienke:
Wij kunnen jou dus op de startlijst verwachten tijdens de WK Baan in Apeldoorn ;) :P -
23 Maart 2009 - 18:23
Cindy:
Hey Loesje,
Zoals altijd heb je er weer een mooi verhaal van gemaakt!
Je hebt zo te lezen dus een goede ochtend gym gehad! Lekker op tijd de baan op!
Misschien spreek ik je zo nog wel anders donderdag want morgen heb ik weer laat!
En dan zie ik je vrijdag!!!!
Kus Cin -
23 Maart 2009 - 20:55
Charles:
wauw daredevil, klinkt mooi ;) als ik kom wil ik eigenlijk ook wel naar manchester united ;) -
24 Maart 2009 - 20:33
Wortel:
Heejj Loesje...
Mooi hoor het verhaal over het baanwielrennen.. :D Je hebt mooi geluk met de baan in Apeldoorn straks als je weer terug bent.. Succes met je trainingsamp verder.. Buil maar lekker door ;)
Kus -
02 April 2009 - 17:13
Kirsten:
Hey Loes,
Wat gaaf dat je jezelf hebt durven wagen op de wielerbaan! Gaaf gevoel is dat he! Het voelt alsof je zweeft! Je hebt zelf niet door hoe hard je gaat!
Hoe gaat je stage? Wat moet je daar precies doen?
Dikke knuffel, Kis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
